Önünde bombanın patladığı kuaför salonu bir dükkandan çok daha fazlasıydı: bir karşılaşma ve topluluk yeriydi. Andreas Maus’un"Der Kuaför aus der Keupstraße"adlı filmi (Federal Yurttaşlık Eğitimi Ajansı’nın medya kütüphanesinde mevcut) hayatta kalanların hikayelerini anlatıyor ve onlara bir ses veriyor. Sadece saldırıyı değil, aynı zamanda sağcı şiddetin mağdurları olarak tanınmaya giden uzun yolu da belgeliyor.
"Güneşli bir Çarşamba günü, hiç beklemediğimiz bir anda bomba patladı.
Her zamanki gibi dükkanın dışında duruyorduk çünkü içerisi çok sıcaktı (Kuaför Özkan, bir kuaför salonu). O gün sadece iki kişiydik, ben ve Attila.
Bomba patladığında vedalaşmak üzereydik.
Her yerde alevler, görüş yok. Kan. Komşu dükkanlardan insanlar su ve peçete dağıtıyordu. Patlamadan sonra dükkanın dışındaki kaldırıma oturduk ve yavaş yavaş çivileri görebiliyorduk.
Patlama birçok camın çatlamasına ve kırılmasına neden oldu ve her yerde kırıklar vardı. Çığlıkları duyabiliyordunuz, kulak zarım yırtılmıştı.
Çoğumuzda travma sonrası stres bozukluğu var, kriminalize edildik."
- Abdulla Özkan, Keupstraße’deki çivili bomba saldırısından kurtulan kişi
