Το κομμωτήριο μπροστά από το οποίο εξερράγη η βόμβα ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό κατάστημα: ήταν ένας τόπος συνάντησης και κοινότητας. Η ταινία"Der Kuaför aus der Keupstraße" του Andreas Maus (διαθέσιμη στη βιβλιοθήκη πολυμέσων του Ομοσπονδιακού Οργανισμού Πολιτικής Παιδείας) αφηγείται τις ιστορίες των επιζώντων και τους δίνει φωνή. Δεν καταγράφει μόνο την επίθεση, αλλά και τον μακρύ δρόμο μέχρι να αναγνωριστούν ως θύματα της δεξιάς βίας.
"Μια ηλιόλουστη Τετάρτη, ήμασταν ανυποψίαστοι, η βόμβα εξερράγη.
Ως συνήθως, στεκόμασταν έξω από το κατάστημα, επειδή ήταν πολύ ζεστά μέσα (Kuaför Özkan, κομμωτήριο). Εκείνη τη μέρα ήμασταν μόνο δύο, εγώ και ο Αττίλα.
Ήμασταν έτοιμοι να πούμε αντίο όταν εξερράγη η βόμβα.
Φλόγες παντού, χωρίς θέα. Αίμα. Άνθρωποι από τα γειτονικά καταστήματα μοίραζαν νερό και χαρτοπετσέτες. Καθίσαμε στο πεζοδρόμιο έξω από το κατάστημα μετά την έκρηξη και σιγά σιγά μπορούσες να δεις τα καρφιά
Η έκρηξη προκάλεσε το ράγισμα και το θρυμματισμό πολλών παραθύρων και υπήρχαν θραύσματα παντού. Μπορούσες να ακούσεις κραυγές, εγώ είχα σκισμένο τύμπανο στο αυτί.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουν διαταραχή μετατραυματικού στρες από αυτό, μας ποινικοποίησαν".
- Abdulla Özkan, επιζών από την επίθεση με βόμβα καρφιών στην Keupstraße
