Μια απάντηση.
Μια παρέμβαση κατά της λήθης.
Ένας τόπος μνήμης, μνήμης,
της ορατότητας.
Μια υπενθύμιση των συνεχειών από το παρελθόν.
Μια ανάμνηση στο παρόν -
με αναφορά σε ένα διαφορετικό μέλλον
Η εφαρμογή
Το re:member the future είναι μια διαδραστική παρέμβαση στο δημόσιο χώρο της πόλης του Chemnitz, καθώς η πόλη δεν διαθέτει ακόμη επίσημο μνημείο για τους δολοφονηθέντες από το NSU.
Λειτουργεί ως μνημείο για τους δολοφονημένους, τους τραυματίες και τους επιζώντες της τρομοκρατίας της NSU.
Είναι ένα απαραίτητο έργο ενάντια στην ήδη συντελούμενη λήθη και υπενθυμίζει τις σβησμένες ζωές, αλλά και την αντίσταση και τα αιτήματα των επιζώντων σε μια ρατσιστική κοινωνία.
Όταν βρίσκεστε στο Κέντρο Doku:
Ξεκινήστε την εφαρμογή, επιλέξτε μια γλώσσα και τοποθετηθείτε μπροστά από τον κωδικό QR στη γυάλινη πρόσοψη του Κέντρου Doku.
Μετά τις προειδοποιήσεις, η εφαρμογή θα σας ζητήσει να σαρώσετε τον κωδικό QR - στρέψτε την κάμερα της συσκευής σας στον κωδικό QR. Στη συνέχεια, θα πρέπει να είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε.
Σχετικά με το έργο
Το re:member the future είναι αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων και όσων επλήγησαν από τη δεξιά τρομοκρατία του λεγόμενου Εθνικοσοσιαλιστικού Υπόγειου Στρατού (NSU) και στην πολυεπίπεδη επανεκτίμηση του συγκροτήματος NSU στο Κέμνιτς.
Στόχος του έργου είναι να καταστήσει μόνιμα ορατές τις προοπτικές των πληγέντων, να δημιουργήσει χώρους μνήμης και να αποτελέσει παράδειγμα για ένα δίκαιο μέλλον βασισμένο στην αλληλεγγύη.
Το έργο αντιλαμβάνεται τη μνήμη και την ανάμνηση ως πολιτική στάση και πρακτική. Απευθύνονται στις υπάρχουσες σχέσεις εξουσίας, ανοίγουν περιθώρια ελιγμών και μπορούν να λάβουν πολλές διαφορετικές μορφές έκφρασης.
Δεν πρόκειται απλώς για μια αναδρομή στο παρελθόν, αλλά για μια κριτική εξέταση των κοινωνικών συνθηκών που επέτρεψαν και στήριξαν τη δεξιά τρομοκρατία.
Η θέληση για αλλαγή είναι σύμφυτη με την ανάμνηση - μια εξέγερση ενάντια στο status quo.
Αφετηρία του έργου ήταν η ανάπτυξη μιας ιδέας για έναν χώρο μνήμης στο Κέμνιτς. Αυτή ανέλυσε τις δυνατότητες της μνήμης με επίκεντρο τον επηρεασμό και διατύπωσε συγκεκριμένες επιλογές δράσης προκειμένου να ξεκινήσει μια συλλογική διαδικασία συζήτησης και μνήμης στην πόλη.
Σε συνεργασία με Causa Creations αναπτύχθηκε ένας ψηφιακός τόπος μνήμης σε αυτή τη βάση.
Ο χώρος αυτός συμπληρώνεται από μορφές πολιτικής εκπαίδευσης, καλλιτεχνικές παρεμβάσεις και δημόσιες εκδηλώσεις. Το αποτέλεσμα είναι ένας πολυεπίπεδος χώρος μνήμης που προσκαλεί την ενεργό συμμετοχή και προωθεί την πολιτική συζήτηση.
Έννοια για ένα μνημείο και τόπο μνήμης στο Chemnitz
Η εννοιολογική βάση του έργου re:member the future αναπτύχθηκε υπό τη διεύθυνση του Arlo Jung και της Hannah Zimmermann. Η δημοσίευση έχει τίτλο: "Εννοιολόγηση ενός μνημείου και τόπου μνήμης για όσους επλήγησαν από το συγκρότημα NSU στο Chemnitz".
Σύντομη έκδοση, δημοσιευμένη στο: απομαγνητοφώνηση - Σύμπλεγμα NSU. Η γνώση των πληγέντων (PDF)
Μπορείτε να βρείτε την πλήρη ιδέα εδώ.
Οι απεικονίσεις ενός πιθανού τόπου μνήμης δημιουργήθηκαν από την lilazwei GmbH.
Το περιεχόμενο της έννοιας βασίζεται σε συνεντεύξεις εμπειρογνωμόνων με συγγενείς, επιζώντες και αλληλέγγυους συντρόφους, μεταξύ των οποίων: Mandy Boulgarides, Gamze Kubaşık, Mitat Özdemir, Abdulla Özkan, Semiya Şimşek, Ayşen Taşköprü, Gavriil Voulgaridis.
Επιπλέον, διεξήχθησαν συζητήσεις με πρωτοβουλίες για την πολιτική μνήμης, εκπροσώπους της αστικής πολιτικής και φορείς της κοινωνίας των πολιτών, και διενεργήθηκε εκτεταμένη έρευνα βιβλιογραφίας και πηγών. Οι συνεντεύξεις διεξήχθησαν από τους Ali Şirin, Zeran Osman και Arlo Jung.
Οι πιο σημαντικές ερωτήσεις και απαντήσεις από το concept με μια ματιά:
Γιατί χρειαζόμαστε έναν τόπο μνήμης στο Κέμνιτς;
Το Chemnitz διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο σύμπλεγμα της NSU ως τόπος όπου σχεδιάστηκαν και πραγματοποιήθηκαν οι δολοφονίες και οι επιθέσεις, ως τόπος όπου ριζοσπαστικοποιήθηκαν και δημιουργήθηκαν δίκτυα ακροδεξιών ομάδων (υποστήριξης) και ως τόπος όπου πραγματοποιήθηκαν οκτώ ληστείες που παρείχαν οικονομική υποστήριξη στην NSU.
Οι συνέχειες της ακροδεξιάς βίας στο Κέμνιτς έγιναν πρόσφατα μαζικά ορατές κατά τη διάρκεια των ταραχών το καλοκαίρι του 2018, της αποκάλυψης της ακροδεξιάς τρομοκρατικής οργάνωσης Revolution Chemnitz και της ανεξιχνίαστης σειράς επιθέσεων σε εβραϊκά εστιατόρια και εστιατόρια μεταναστών στο Κέμνιτς. Λόγω της συνέχειας των ακροδεξιών δομών και των ρατσιστικών πράξεων βίας, απαιτείται μια ορατή αντιπαράθεση με το συγκρότημα NSU στο Κέμνιτς, η οποία θα αποδέχεται τα γεγονότα ως μέρος της ιστορίας της πόλης.
Ένας τόπος μνήμης σταθερά εδραιωμένος στην πόλη μπορεί να διατηρήσει και να διαιωνίσει τη μνήμη των απάνθρωπων πράξεων. Καταδεικνύει την προληπτική προσέγγιση της πόλης στην ιστορία και τις συνέχειές της και μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση και την ενίσχυση μιας αφοσιωμένης κοινωνίας των πολιτών.
Ποιο είναι το περιεχόμενο του τόπου μνήμης;
Από τις συζητήσεις και τις αναλύσεις προκύπτουν τρία κεντρικά επίπεδα περιεχομένου που χαρακτηρίζουν την έννοια:
1. μνήμη, πένθος και ενσυναίσθηση
Το μνημείο είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν από την NSU:
- Enver Şimşek
- Abdurrahim Özüdoğru
- Süleyman Taşköprü
- Habil Kılıç
- Mehmet Turgut
- İsmail Yaşar
- Θεόδωρος Μπουλγαρίδης
- Mehmet Kubaşık
- Halit Yozgat
- Michèle Kiesewetter
Θα δοθεί επίσης χώρος στους επιζώντες των επιθέσεων, στους πληγέντες από τις ληστείες και στους αγώνες τους.
Τονίζεται ότι οι πληγέντες δεν αποτελούν μια ομοιογενή ομάδα, αλλά άτομα με διαφορετικές προοπτικές, εμπειρίες και αφηγήσεις.
Η έννοια απορρίπτει τις τυποποιητικές ή στιγματιστικές αφηγήσεις των θυμάτων και, αντίθετα, αναπτύσσει μορφές που καθιστούν ορατές την πολυπλοκότητα, την ετερογένεια και την αξιοπρέπεια.
2. ονομασία των δομών, διαπραγμάτευση της πολυπλοκότητας, εντοπισμός των συνεχειών
Οι αναμνήσεις και οι ιστορίες των πληγέντων υποδεικνύουν τις δομικές συνθήκες του συγκροτήματος NSU:
- Αδικήματα με φυλετικά κίνητρα
- Ρατσιστικές έρευνες από τις αρχές ασφαλείας
- Στιγματική κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης
- Έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και άγνοια
Η αναμνηστική μορφή έχει ως στόχο να καταστήσει ορατό αυτό το δομικό πλαίσιο και να αντιμετωπίσει έτσι την αποθεματοποίηση στο πλαίσιο του δημόσιου λόγου. Σκοπός της είναι να ενημερώσει, να εκπαιδεύσει και να κατονομάσει την κοινωνική και τοπική ευθύνη.
Η γνώση των πληγέντων βρίσκεται στο επίκεντρο.
3. αντίσταση, αλλαγή και αλληλεγγύη
Η γνώση του συμπλέγματος NSU είναι το αποτέλεσμα δεκαετιών αγώνων των πληγέντων και των υποστηρικτών τους για αποσαφήνιση, δικαιοσύνη και συνέπειες.
Πολλοί από αυτούς επεσήμαναν από νωρίς το ρατσιστικό υπόβαθρο των εγκλημάτων, αλλά αγνοήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η μορφή του μνημοσύνου έχει ως στόχο να τιμήσει και να εστιάσει στην ανθεκτικότητά τους , στις απαιτήσεις τους, στο ότι έγιναν ορατοί και κατέλαβαν χώρο.
Η μνήμη δεν πρέπει να είναι μόνο αναδρομική, αλλά να δίνει επίσης ώθηση για δράση για το παρόν και το μέλλον: για αλληλεγγύη μεταξύ μας, για αυξανόμενη ευαισθητοποίηση και για συγκεκριμένη κοινωνική αλλαγή.
Ποιες περιοχές θα πρέπει να περιλαμβάνει ο τόπος μνήμης;
Η έννοια του τόπου μνήμης προτείνει τρία επίπεδα υλοποίησης: ο υλοποιημένος τόπος (Α), ο οποίος σηματοδοτεί τον αστικό χώρο ως καλλιτεχνική αισθητική έκφραση. Αυτό συμπληρώνεται από έναν ψηφιακό χώρο (Β), ο οποίος επεκτείνει τον υλοποιημένο χώρο με μια εικονική πραγματικότητα.
Οι αναλογικές και ψηφιακές εκπαιδευτικές και διαμεσολαβητικές προσφορές (Γ) θα παρέχονται ως τρίτο επίπεδο για την εδραίωση της συζήτησης του περιεχομένου.
Τι κοινωνικό αντίκτυπο μπορεί να έχει ένας διαδραστικός χώρος μάθησης και μνήμης;
Οι χώροι μνήμης και μνημοσύνου έχουν σημαντική πολιτική σημασία. Μέσω αυτού, τα θύματα και οι πληγέντες μπορούν να γίνουν ορατοί και αναγνωρίσιμοι. Με τη μνήμη και το πένθος δημιουργούνται χώροι ενσυναίσθησης και εδραιώνεται η μάθηση από την ιστορία. Ο τόπος μνήμης και επιμνημόσυνης δέησης στο Κέμνιτς προορίζεται να αποτελέσει πρόσκληση για συζήτηση και αφετηρία για συνεχείς διαδικασίες επανεκτίμησης και κριτικού προβληματισμού σχετικά με τις αιτίες και τις συνέχειες της δεξιάς βίας.
Το εκπαιδευτικό έργο που ασκεί κριτική στον ρατσισμό και επικεντρώνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα μπορεί να αναδείξει τους πιθανούς κινδύνους των ακροδεξιών και αντιπλουραλιστικών συμπεριφορών και να προωθήσει την κριτική σκέψη και την πολιτική συμμετοχή. Ένας φυσικός χώρος μπορεί να διευκολύνει τις συναντήσεις, το διάλογο και τη δικτύωση και να προσκαλέσει τους ανθρώπους να παραμείνουν. Ο τόπος μνήμης μπορεί επομένως να είναι επίσης ένας τόπος που δείχνει ένα μέλλον αλληλεγγύης και χειραφέτησης και ανοίγει νέες προοπτικές.
Πώς μπορεί να γίνει η αναπτυξιακή διαδικασία διαφανής και συμμετοχική;
Η ανάπτυξη μιας συμμετοχικής αναμνηστικής πρακτικής σημαίνει να θεωρούμε τους πληγέντες, τους επιζώντες και τους συγγενείς ως δημιουργούς της ανάμνησης και να τους εμπλέκουμε ως εμπειρογνώμονες στη διαδικασία δημιουργίας. Εάν οι γνώσεις, οι εμπειρίες και οι ιστορίες τους πρόκειται να αποτελέσουν την αφετηρία του τόπου μνήμης, είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η διαδικασία με τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους.
Αυτό απαιτεί ευκαιρίες συμμετοχής και εξουσίας λήψης αποφάσεων για τους ενδιαφερόμενους κατά τη διαδικασία επιλογής και την καλλιτεχνική δημιουργία. Προκειμένου να διασφαλιστούν μακροπρόθεσμες και βιώσιμες διαδικασίες εκπαιδευτικού και κριτικού διαλόγου, η αστική κοινωνία του Κέμνιτς θα πρέπει επίσης να συμμετάσχει στη διαδικασία του διαγωνισμού.
Η συμμετοχική δημιουργία και ο σχεδιασμός του τόπου μνήμης απαιτεί επομένως προθυμία για διάλογο και μια διαδικασία βήμα προς βήμα μεταξύ της διοίκησης της πόλης, των συγγενών, των επιζώντων, των καλλιτεχνών και της αστικής κοινωνίας.
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για μια τοποθεσία;
Για την επιλογή των χώρων αναπτύχθηκαν τα ακόλουθα κριτήρια:
- Προστασία και φροντίδα
- Κεντρικότητα της τοποθεσίας
- Καλές συνδέσεις υποδομών και προσβασιμότητα
- Χώρος για παραμονή
